آشوری ها نیز از پسته خشک دامغان به عنوان دارو، داروی مقوی جنسی و پادزهر استفاده می کردند. پسته اواخر قرن اول بعد از میلاد از سوریه در دوران رومیان به ایتالیا آمد. از آن به عنوان “آجیل سوریه” یاد می شد و قیمت آن گزاف بود.
زمان مناسب برداشت یکی از مهمترین عوامل موثر بر کیفیت پسته است. در ایالات متحده، پسته از اواخر آگوست یا اوایل سپتامبر با تکان دادن مکانیکی درختان برداشت می شود. اگر پسته به مدت طولانی روی درخت بماند.
اگر پسته برای مدت طولانی پس از برداشت با پوسته تماس داشته باشد، در معرض رنگ آمیزی پوسته قرار می گیرد. به همین دلیل، صنعت تلاش های برداشت خود را برای شش تا هشت هفته در طول فصل برداشت متمرکز می کند.
در کارخانه های فرآوری، پوسته ها با استفاده از یک لایه بردار ساینده جدا می شوند. پوسته های خالی از پوسته های حاوی آجیل جدا می شوند. آجیل ها ابتدا در خشک کن های عمودی به مدت چهار تا شش ساعت تا سطح رطوبت بین 9 تا 10 درصد خشک می شوند.
سپس آنها را به سیلوها منتقل می کنند و در آنجا بیشتر با هوای اجباری تا رطوبت 5-7٪ خشک می شوند و معمولاً برای هر درصد کاهش 24 ساعت طول می کشد. آجیل را می توان تا زمانی که برای پردازش بیشتر مورد نیاز باشد.
در سیلوها نگهداری کرد. بو دادن پسته یک فرآیند مرسوم در صنعت آجیل برای بهبود عطر، بافت، رنگ، طعم دهان و پذیرش مصرف کننده است. بو دادن پس از خشک شدن در دماهای بالاتر برای دوره های زمانی نسبتاً کوتاه انجام می شود.
بررسی های جامعی در مورد تولید پسته در ترکیه، ایران و ایالات متحده قبلا منتشر شده است. ارقام پسته نسبتا کمی وجود دارد که نام و توصیف شده است. در کالیفرنیا، تولید پسته تقریباً به طور کامل بر اساس رقم ماده کرمان و رقم نر پیترز بود.
با این حال، در سال 2002، ارقام گلدن هیلز و لوست هیلز معرفی شدند و اکنون بیش از 95 درصد از باغ های کاشته شده در کالیفرنیا در 7 سال گذشته را تشکیل می دهند. ایران بیش از 70 رقم و ژنوتیپ پسته ماده، تعداد زیادی ژنوتیپ نر دارد و یکی از مهمترین منابع جهانی ژرم پلاسم پسته است.
