اخیراً قارچ طلایی به یک کالای رایج در قفسه‌های فروشگاه‌های مواد غذایی ما تبدیل شده است. اما اگر قبلاً ، مثلاً 15-20 سال پیش ، به مصرف کننده عمدتاً قارچ های وحشی ، یعنی قارچ های جنگلی ارائه می شد.
امروزه قارچ هایی که در یک محیط مصنوعی رشد می کنند در شبکه توزیع غالب است. عامل رشد در تولید قارچ مصنوعی مشکل آلودگی محیط زیست است. به همین دلیل است که خوردن قارچ های وحشی خوراکی ناامن می شود.
در همین حال، پدربزرگ ها و مادربزرگ هایی که در بازارها قارچ های جنگلی می فروشند، دائماً خریداران را متقاعد می کنند. در جنگل، در بین قارچ های خوراکی، اغلب می توان قارچ های سمی را پیدا کرد.
شبیه قارچ های خوراکی هستند، اما خطرناک هستند و باعث مسمومیت شدید می شوند، گاهی اوقات حتی جمع کننده های باتجربه قارچ نمی توانند آنها را تشخیص دهند. قارچ کم رنگ خطرناک ترین قارچ است.
این قارچ در جنگل های مخلوط توس و بلوط رشد می کند. کلاه گربه کم رنگ گرد است. زنگوله شکل، سفید یا سبز روشن. صفحات کلاه سفید، پهن است. ساقه در بالا مستقیم و در پایه ضخیم است.
گوشت آن سفید، طعم کمی شیرین است. از نظر ظاهری بسیار شبیه به شامپینیون است، اما در حضور صفحات سفید متفاوت است، در حالی که در شامپینیون ها قهوه ای روشن هستند. خرچنگ کم رنگ حاوی قوی ترین سم فولوئیدین است.
سمیت خود را حتی در دمای 100 درجه نیز حفظ می کند. در عین حال، در آب حل نمی شود و در بافت های قارچی باقی می ماند. اولین علائم مسمومیت با این قارچ 10-12 و حتی 30 آس بعد از غذا ظاهر می شود.
سردرد، سرگیجه، تاری دید، گرفتگی در اندام ها وجود دارد. تشنگی شدید و درد شدید در معده وجود دارد، درجه حرارت تا 35 درجه کاهش می یابد. سپس حملات فروکش کرده و پس از 2 ساعت دوباره تکرار می شوند.
